Het Sint Jansplein

Het ruime plein werd aangelegd circa 1870 op een deel van het bastion van de Dam, een uitwas van de Spaanse vesting.

Het plein werd twee jaar daarvoor al bij collegebesluit van 8 augustus 1868 tot Sint-Jansplein gedoopt, naar de herberg Den ouden Sint-Jan.

Ook de Sint-Gummarusstraat dankte haar naam als Sint-Jansstraat een tijdlang aan deze herberg.

De twintigste eeuw

In 1920 sierden grote groene bomen het plein, in het midden prijkt een prachtige kiosk. De kiosk was blijkbaar niet alleen een pleisterplaats voor fanfares, die er graag concerten weggaven. 's Nachts bleek het de favoriete plek voor Antwerpenaars die boven hun theewater zaten en er hun roes kwamen uitslapen. Dronken als een kanon een uiltje knappen in de kiosk. In 1956 werd de kiosk onherroepelijk gesloopt. De sierlijke constructie was door gebrek aan onderhoud bouwvallig geworden en leverde een gevaar op voor de veiligheid.

De heraanleg

Het Sint-Jansplein werd de jongste decennia steeds kaler. In de jaren zestig verdwenen tenslotte ook de klinkers onder een dikke laag asfalt. Midden jaren negentig werd het plan om het plein een nieuwe look te geven én eronder een parkeergarage te openen geconcretiseerd. In augustus 1999 was het dan zover. Met de graafwerkzaamheden kwamen de oude kasseien onder het asfalt opnieuw boven water en einde 2001 werd het nieuwe plein plechtig ingehuldigd.
2002 werd het jaar waarin meerdere privé-investeerders het plein innamen met nieuwe projecten.
Sinds mei 2003 wordt het plein overwaakt door een sculptuur (het vliegenierke) van Panamarenko.